Jaaaa, ik kom er aaaaaan

Altijd als mensen me vragen wat ik het allerfijnst vind aan mijn werk als blogger of zelfstandig ondernemer, zeg ik: de vrijheid. ‘Als ik wil kan ik morgen mijn koffers pakken en een week ergens anders gaan werken!’ is een zin die ik regelmatig herhaal. Maar ik, als Miss Ziekelijke Planner, heb dat nog nooit gedaan. Mijn vakanties en trips weg plan ik altijd maanden vooraf. 

Nu weten we allemaal al even dat het de komende periode bloedje heet wordt. En dat het dat de afgelopen dagen ook was. Regelmatig als ik een vrij lege agenda heb, ga ik een last minute sites scannen. Vooral Terschelling scan ik altijd helemaal. Mijn tweede thuis, ik kom er dolgraag. Ik speel dan met de gedachte om mijn laptop te pakken en daar een weekje te gaan werken, gewoon, omdat het kan. Dat bleef altijd spelen, ik boekte nooit écht. Ik had altijd zoveel redenen om niet te gaan. Maar ik zag het wel altijd voor me. Heerlijk leek het me.

Afgelopen week deed ik hetzelfde als normaal. De weersvoorspellingen zijn geweldig, dus ik keek in mijn agenda en zag ik dat twee dingen had staan die verplaatst konden worden. Ik zat op wat last minute sites van Terschelling, zat wat prijzen te vergelijken en vond een huisje dat voldeed aan mijn wensen qua locatie. Het huisje zag er super mooi uit, zat op een klein parkje, dichtbij het strand, dichtbij het dorp, en het was nog beschikbaar. Ik belde met de verhuurder, nam een optie op het huisje, checkte de site van de rederij en zag dat er nog maar een paar autoplekken op de boot vrij waren. Ik besloot die maar gewoon vast te leggen, voor 10% van de prijs kan je toch annuleren. Liever dat, dan straks besluiten te gaan en dan zien dat er geen plek meer is.

Ondertussen had ik een soort innerlijke strijd. Wel een gedoe, alleen met al die spullen – ik moet nogal wat meenemen omdat ik ook echt wil gaan werken. Veel producten, statief, camera’s. Mijn gewone bagage. Dat wordt een gesleep, zeker op de dag van vertrek waarop het op het vasteland 37 graden wordt. En Willem kan me niet helpen, want die is niet thuis. Ik ben er een week helemaal alleen – dat heb ik nog nooit gedaan. Vind ik dat wel leuk? Op zo’n moment bedenk ik dan allerlei bezwaren. Uiteindelijk denk ik ‘Doe niet zo raar, je kan ook gewoon thuis werken,’ en laat ik het idee weer varen.

Woensdagochtend belde ik weer met de verhuurder van het huisje om de optie te bespreken. Ik stelde haar nog wat vragen en toen ze vroeg ‘Zal ik de optie nu definitief voor je maken?’ wilde ik eigenlijk zeggen ‘Nee, doe maar niet,’ of ‘Mag ik er nog even over nadenken?’. Iedereen aan wie ik mijn idee had vertelt zei ‘Joh, gá!’. Dat zei een stemmetje in mijn hoofd ook. Het is nú zo lekker weer, je gaat er zo genieten, je wil dit al zo lang doen en je doet het nooit, BOEK! En dus zei ik: ‘Ja, is goed!’ Ik deed een klein dansje en kreeg al snel de boekingsbevestiging in mijn mail.

Het is zo’n grappig gevoel en het voelt ook een beetje als een overwinning. Dit heb ik echt nog nooit gedaan! Zo ‘spontaan’ ben ik meestal niet. Ik ga vaak weg, maar nooit zo last minute en ook nooit alleen. Dit idee zit al zo lang in mijn hoofd: spontaan als het kan een week Terschelling boeken. ’s Ochtends vroeg lange strandwandelingen maken, dan een paar uur bij het huisje werken en ’s middags een duik nemen als het warm wordt.

Dus, vandaag ga ik naar Terschelling. Een weekje! Alleen. Ik ga werken, genieten van alles wat ik zo heerlijk vind aan mijn ’tweede thuis’ en ervaren hoe het is om dat allemaal alleen te doen. Een beetje spannend, maar het voelt ook heel erg vertrouwd omdat het toch een beetje ‘mijn’ eiland is. Ik zal een paar dagen gaan ploggen! Misschien elke dag, misschien ook niet. Ik zie het nog wel. Verwacht in ieder geval wat zomerse plogs de komende week!