Klik hier voor 30 dagen toegang tot de beste structuur- en focusworkshops voor €10
2 juli 2014 door Cynthia Schultz Nog geen reacties
Een MissLipgloss artikel

‘Kom jij hélemáál uit ZWOLLE?’

‘Jeutje. Kom je echt hélemáál uit Zwólle nu?’ ‘Wat een wereldreis, zeg!’ ‘Waarom woon je niet in Amsterdam?!’ ‘Zwolle. Hoezó?’ Voor mijn werk ben ik regelmatig in Amsterdam. Elke week krijg ik minstens drie keer een van deze vragen. Of: ‘Goh, dat hoor je gelukkig helemaal niet! Je praat prima ABN.’

Door de blogpost van Marijn kwamen er bij mij ook allemaal gevoelens opborrelen. Nu heb ik volgens mij niet echt een accent en ‘hoor’ je niet dat ik uit ‘het oosten’ kom, maar ik merk vaak genoeg dat er een hoop vooroordelen bestaan over het geval ‘niet in de Randstad of daar zeer dichtbij wonen’. Want in Amsterdam, daar gebeurt natuurlijk alles. Nou ja, voor mij eigenlijk veel wel. Want alle events, PR bureaus, lanceringen, feestjes – alles waar ik naar toe moet voor mijn werk, dat is in Amsterdam. Daarom ben ik er ook vaak. En ik houd er van. Ik ben gek op Amsterdam. Ik kom er dolgraag, heb er lieve vrienden en leuke kennissen. Maar datgene wat voor mij écht belangrijk is, mijn vriend, mijn familie, liefste vriend(inn)en, mijn thuis, dat is allemaal in Zwolle. En ik houd gewoon van Zwolle.

Ik kom oorspronkelijk uit Dalfsen. Een dorp vlakbij Zwolle. Het platteland, kan je wel zeggen. Daar heb ik negentien jaar gewoond en op mijn twintigste verhuisde ik naar Zwolle, toen ik op mezelf ging. Enorm gehecht ben ik aan ‘mijn stad’. Ik woon hier met ontzettend veel plezier. Een stad met een dorpsmentaliteit. Gezellig, knus. Oud. Ons kent ons. Lieve mensen die elkaar een heleboel gunnen. Zwolle is voor mij fijn, warm. Mijn ’tweede thuis’ is Terschelling. Het liefst zou ik dáár wonen. In de natuur, ver weg van de drukte en hectiek. Maar dat is gewoon nog fantaseren. Zo’n drie jaar geleden heb ik even (een paar maanden) in Amsterdam gewoond, omdat dat me wel leuk leek. Het beviel niet zo goed, het heen en weer pendelen (ik had mijn huis in Zwolle ook nog) en echt naar Amsterdam verhuizen, dat voelde toch ook niet helemaal goed. Maar de liefde bleef, hoor. I Amsterdam.

Maar dat denigrerende wat ik zo vaak meemaak. Wat zoveel mensen die in de Randstad wonen doen. Die houding, alsof iedereen ‘in de provincie’ daar met tegenzin woont, alsof we hier wonen omdat er bij hun in de Randstad geen plek is. Alsof we hier maar blijven omdat we hier toevallig uit de klei getrokken zijn, maar dat we elke dag weer denken ‘jeu, wat een saaie bende hier’. Die opmerkingen, en vooral ‘Waarom woon je niet in Amsterdam?’ ben ik zo zat na zo’n vijf jaar. Hoezo? Hoezo ‘woon ik niet in Amsterdam?’ Je suggereert meteen dat ik niet blij ben met de plek waar ik woon. Alsof er alleen Amsterdam is. Alsof Amsterdam de plek is waar iedereen zou moeten en willen wonen, want Amsterdam is The Place To Be.

Voor de duidelijkheid: ik zit een uur en veertien minuten in de trein naar Amsterdam. Geen wereldreis. Prima vind ik het. Ideaal is anders, maar ik kies zelf hoe vaak ik ga. Ik kan werken in de trein en ik vind het heerlijk om ’s avonds weer door de stad naar mijn huis te lopen, in mijn Zwolle. En, grappig: als ik op reis mensen spreek die vragen waar ik vandaan kom, en als ze dan vragen waar ik woon in Nederland, en ik zeg ‘In the east of Holland, an hour from Amsterdam’ zegt de gesprekspartner altijd ‘Wow, that’s so cool’. Want ja, in veel andere landen is een uur van de hoofdstad wonen gewoon awesome. Een uur is kattenpis.

Wat ik wil zeggen: Nederland is gááf. Je bent overal zo. Ons openbaar vervoer is goed geregeld, net als onze wegen. Overal zijn geweldige accenten, verschillende sferen, andere ‘culturen’ binnen onze Nederlandse cultuur. De plek waar je woont zegt niets over hoe leuk, slim, grappig, intelligent of succesvol je bent. Er lopen genoeg kneuzen rond in Amsterdam. Maar ook in Zwolle. En in Groningen. En in Hurdegaryp. Als je ‘in de provincie’ woont, betekent dat niet dat je niet onwijs leuk, slim, grappig, intelligent of succesvol kan zijn. Lieve mensen, er is méér dan alleen de Randstad. Echt.

Dus, de antwoorden op de vragen:

‘Jeutje. Kom je echt hélemáál uit Zwólle nu?’ – Ja, maar dat is niet zo ver hoor.

‘Jeeee. Wat een wereldreis, zeg!’ – Nee hoor, ik ben een uur en een kwartier onderweg.

‘Waarom woon je niet in Amsterdam?!’ – Waarom woon jij niet in New York? Nee, even serieus. Ik woon met heel erg veel plezier in Zwolle.

‘Zwolle. Hoezó?’ – Omdat Zwolle een heel fijne plek is om te wonen.

‘Goh, dat hoor je gelukkig helemaal niet! Je praat prima ABN.’ – Je moet me horen als ik met familie of vrienden ben die ook oorspronkelijk uit Dalfsen of Zwolle komen.

Leuk: steeds vaker komen mensen waar ik mee samenwerk, van bijvoorbeeld PR bureaus, naar Zwolle voor een afspraak met me. En áltijd zeggen ze: ‘Wat is dit eigenlijk een leuke stad,zeg!’. En altijd komen ze weer terug. Voor de lol, omdat ze Zwolle zo leuk vinden. Ook grappig: dat mensen hier in Zwolle juist zeggen: ‘Wat leuk dat je hier gewoon nog woont’. Mensen in ‘het oosten’ vinden dat dan weer heel leuk.
Zwolle is door de jaren heen écht mijn stad geworden. Ik ben zo gek op Zwolle. Het is een fijne, gezellige, nuchtere stad. Met een hele grote gunfactor. Oud. Gezellig. Knus. Mooie gebouwen, historie. Fijne horeca. Goede sfeer. Stad en toch ook dorp. Ben er enorm aan gehecht geraakt.

Hoe dan ook, ik houd van mijn stad. Iemand is niet minder, beter, anders, leuker of stommer omdat hij of zij niet in de Randstad woont. Er is méér.

Ter afsluiting, dit gewéldige lied van Kooten en de Bie over Zwolle:

Zwolle zonder dolle
Wat een einde stad
Want ze houden niet van hollen
Niet van grappen en van grollen
Nergens anders dan in Zwolle gaan ze zo vroeg plat

Als ik moe ben van het dollen
In die leipe boordevolle van de scholle koppe bolle
Haagse binnenstad
Dan ken ik met de trein
In twee uur tijd in Zwolle zijn


Cynthia Schultz

Ik ben Cynthia Schultz en Cynthia.nl is mijn blog! Ik ben gek op eten, reizen, beauty, interieur, lezen, gadgets en daar blog ik over. Lees hier meer over mij.