Klik hier voor 30 dagen toegang tot de beste structuur- en focusworkshops voor €10
18 augustus 2012 door Cynthia Schultz Nog geen reacties
Een MissLipgloss artikel

Oh no: haardrama’s

Als je haar maar goed zit. Één van de Nederlandse uitdrukkingen waar wel een hele hoop waarheid in zit. En toch heeft iedereen wel eens een klein haardrama gehad… Op de Miss Lipgloss Facebook vroeg ik je ernaar en daar kwamen verrassende verhalen uit. Ook vertel ik je mijn haardrama’s!

 

Uit deze verhalen blijkt maar weer hoe ontzettend belangrijk haar voor ons is! Als het wordt verknipt of verpest, kan je je er flink rot om voelen. Ergens is het ook wel weer een beetje grappig, want natuurlijk zijn er wel véél belangrijkere dingen. Lees mee met een paar verhalen van MissLipgloss-lezeressen… Daarna ben ik aan de beurt!

 

Samantha: Op mijn 14e wilde ik permanente krullen nemen. Ik verfde mijn haar toen der tijd niet, dus ik wilde het wel proberen. Het was bij een thuiskapper die al vaker mijn haar had geknipt. Het spul zat erin en op een gegeven moment brandde het zo erg! Iedereen dacht dat ik me aanstelde, omdat ik dat toen wel vaker deed. Uiteindelijk was het heel erg mooi, maar de dag erna schrok ik me dood. Bovenop waren mijn haren eraf gebrand en had ik kleine stekeltjes, die ik moest vastplakken met haarlak. Het haar bij mijn nek was ook korter geworden en moest helemaal bijgroeien. Ook zit er nu een brandvlek op mijn hoofdhuid. Het was wel heel erg mooi, maar wat een drama was het op het begin. Ik doe het nooit meer! 😉

Vera: Ik ging naar de Pieter Bas kapper in Amsterdam voor een knipbeurt voor 12,50! Ha, kat in het bakkie, dacht ik. Lekker goedkoop! It was a nightmare…. Mijn mooie lange haar (dat nog zo leuk zat, volgens mijn vriend een dag voor de grote beurt) werd helemaal aan gort geknipt. Wat laagjes moesten worden, werden stukken haar dat bot werd afgeknipt. Ze moest zelfs haar baas erbij halen, maar zelfs hij kon er niks meer van maken. Het was een rond, kort kapsel geworden, een beetje zoals Duitse jongetjes het hebben. Dit was de eerste keer dat ik echt gehuild heb, omdat ik zo baalde over hoe verknipt ik eruit zag.

Nelleke: Jaaaaaaaren geleden wilde ik plukjes in mijn haar. Een soort coupe soleil. En dat kon! Met een thuisverf met een speciaal borsteltje. Verf erop, borstelen maar! Te mooi om waar te zijn natuurlijk, de verf vloeide in mijn haar door naar de overige plukjes zodat uiteindelijk toch al mijn haar geverfd werd. Geen probleem, zou je zeggen. Maar in plaats van blond, werd het felrood! 😮 Janken! Schreeuwen! Drama! Oh, ik vond het zo lelijk! Dus mijn moeder to the rescue: ze had nog een pakje blondeer verf liggen. Oké, let’s go! En ja, jullie raden het al. Dat werd dus oranje. Van dat clownshaar. En zo droog als stro. Want het had wat te verduren gehad in die paar uur. Weer janken. Weer schreeuwen. Weer drama. Maar ja, je moet de volgende dag toch naar school. De buurvrouw: oh, apart. Mijn vriendinnen: ach joh, valt bijna niet op, groeit zo weer uit. De jongens in mijn klas: man, je geeft licht! Ik ben nooit meer van de bijnaam ‘Sunny’ afgekomen.

Cynthia: mijn haar is nu kapot van al die blondspray, maar ik vertik het om het te knippen. Vroeger in het tweede leerjaar dacht ik dat ik baby hair lotion in m’n haar had gesmeerd maar het was baby body lotion oil.. SUPER VETTIG HAAR 1 MAAND LANG!! :'( kreeg het er niet uit!

Melissa: De dag voor koninginnedag wilde ik mijn haar föhnen met zo’n ronde borstel.. Uiteraard bleef de voorste pluk vastzitten :-(. Na 1,5 uur haren trekken met de borstel nog op m’n hoofd naar de kapper gegaan (waar ik werd uitgelachen, tss) en toen werd ie eruit geknipt. Gelukkig kon er nog iets van een pony geknipt worden, zodat er nog haar over m’n huge kale plek heen viel 🙁


hoe ik mijn haar tot mijn veertiende had

Oh dames, wat een verhalen! Ik weet precies hoe jullie je voelen, want ik heb ook een aantal flinke haarblunders gehad. Haardrama’s! Toen ik in de tweede klas van de middelbare school zat, wilde ik wel eens wat anders met mijn haar. Ik had het al jaren heel lang en droeg het elke dag in een staart. Ik ging naar de kapper met een foto van Liesbeth Kamerling, zij had een soort lange bob. Dat leek me wel wat. Echter toen de kapster enthousiast aan het knippen was, sms’te ik al naar mijn moeder dat ik het vreselijk vond. Maar ik durfde niks te zeggen. Ik was veertien en zat stil, met een rood hoofd, op de kappersstoel. Ik ging naar huis met een korte bob, net over mijn oren, en het viel heel bol, als het kapsel van onze koningin. Ik heb ontzettend gehuild,  vreselijk vond ik het. Ik voelde me ellendig, dit rare truttige kapsel paste totaal niet bij mij! Nu ik dit typ, weet ik weer precies hoe ik me toen voelde. Vreselijk was het.


Kortwieken dan maar!

Uiteindelijk ben ik samen met mama naar de kapper terug gegaan en de enige oplossing: de schaar erin. Het is toen helemaal kort gegaan en daar was ik eigenlijk wel heel blij mee. Geluk bij een ongeluk, dus!

Wat ik ervan heb geleerd: altijd praten met je kapster. Duidelijk zijn in wat je wilt, maar ook op tijd aangeven dat het niet is wat je in je hoofd hebt. En niet weggaan voor je tevreden bent. Inmiddels heb ik een perfecte kapper gevonden waar ik elke keer helemaal blij de deur uitloop.

Trouwens, als ik nu een drastische haarverandering doormaak, bijvoorbeeld een andere kleur, dan moet ik daar de eerste dag zó aan wennen dat ik een muts opzet. Dat had ik bijvoorbeeld toen ik van bruin naar blond ging, van blond naar bruin en van bruin naar rood. Dan moet ik nog zó wennen aan hoe het eruitziet, dat ik mijn haar onder een muts stop. De volgende dag ben ik er dan helemaal aan gewend en vind ik het geweldig. Gek hè?

Lees trouwens nog eens deze blogpost om dit soort drama’s te voorkomen.

Bron bovenste foto


Cynthia Schultz

Ik ben Cynthia Schultz en Cynthia.nl is mijn blog! Ik ben gek op eten, reizen, beauty, interieur, lezen, gadgets en daar blog ik over. Lees hier meer over mij.